Εάν αφήσουμε μια μπαταρία για μεγάλο χρονικό διάστημα άδεια ή λίγο φορτισμένη, τότε μια χημική αντίδραση στις πλάκες σχηματίζει αδιάλυτα κρυσταλλικά οξείδια του μολύβδου (είναι αυτή η άσπρη σκόνη που συχνά βλέπουμε στους πόλους των μπαταριών εάν δεν προσέχουμε να διατηρούνται καθαροί). Αυτή η ουσία γεμίζει σταδιακά την επιφάνια των μολύβδινων πλακών και εμποδίζει της χημικές αντιδράσεις που αποθηκεύουν ή προσφέρουν ενέργεια. Λόγω της διαλυτότητας του μόλυβδου στο νερό και άλλους παράγοντες (διάφορες ακαθαρσίες στο διάλυμα κλπ), η μπαταρία χάνει σιγά σιγά την αποθηκευμένη ενέργεια ώσπου αδειάζει τελείως. Η διαρροή μπορεί να είναι από 1% έως 10% τον μήνα ( 2-4% για μπαταρίες marine και 10% για μπαταρίες αυτοκινήτου). Περισσότερο υποφέρουν οι μπαταρίες που χρησιμεύουν για την εκκίνηση κινητήρων, αλλά το αυτόματο άδειασμα εξαρτάται και από την θερμοκρασία, πχ μια μπαταρία στους 38 βαθμούς σε ένα μήνα χάνει περίπου ένα 7%, στους 27 βαθμούς 5%, ενώ στους 10 βαθμούς μόνο 1%. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να φορτίζουμε την μπαταρία μια φορά τον μήνα όταν δεν την χρησιμοποιούμε ώστε να είναι φορτισμένη πάνω από το 80%. Οι πλάκες του μόλυβδου είναι κατασκευασμένες, έχοντας σειρές από τετράγωνες εσοχές (κυψέλες), μέσα στις οποίες πρεσάρονται τα οξείδια του μόλυβδου. Με τον τρόπο αυτό, οι μπαταρίες γίνονται πιο ελαφριές, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η χωρητικότητά τους αφού μεγαλώνει η επιφάνεια των πλακών που βρίσκεται σε επαφή με τον ηλεκτρολύτη. Το μειονέκτημα όμως είναι ότι, εάν κακομεταχειριζόμαστε τις μπαταρίες, τα οξείδια ξεκολλούν και κάθονται στον πάτο προκαλώντας βραχυκύκλωμα μεταξύ των στοιχείων.

Τα παλιά ελαστικά οχημάτων δεν χρειάζεται να καταλήγουν στις χωματερές προκαλώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στο περιβάλλον.

Ερευνητές από το Εθνικό Εργαστήριο Oak Ridge του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ ανέπτυξαν μια μέθοδο παραγωγής ιόντων-λιθίου από ανακυκλωμένα λάστιχα αυτοκινήτων.

Μετατρέποντας τις ιδιότητες της μικροδομής του μαύρου άνθρακα, μιας ουσίας που ανακτάται μεταξύ άλλων από παλιά ελαστικά, η ομάδα των ερευνητών με επικεφαλής τους Πάρανς Παράνταμαν και Αμίτ Νάσκαρ αναπτύσσει μια βελτιωμένη άνοδο για μπαταρίες ιόντων-λιθίου. Η άνοδος είναι ένα αρνητικά φορτισμένο ηλεκτρόδιο που αποθηκεύει προσωρινά το λίθιο κατά τη διάρκεια της φόρτισης της μπαταρίας.

Η ΑΦΗΣ (Ανακύκλωση Φορητών Ηλεκτρικών Στηλών) είναι το Σύστημα Εναλλακτικής διαχείρισης Φορητών Ηλεκτρικών Στηλών που έχει εγκριθεί από το Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ δυνάμει του Ν. 2939/2001(ΦΕΚ 179Α/06.08.2001) και του ΠΔ 115/2004 (ΦEK 80Α/05.03.2004) με την υπ. αριθ. 106155/7.7.2004 απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ (ΦΕΚ 1056Β/14.07.2004) για την εναλλακτική διαχείριση φορητών ηλεκτρικών στηλών (μέχρι 1500 γραμμάρια).